Udział tańców latynoamerykańskich w kulturze państw europejskich.

Historia:
Tańce latynoamerykańskie w swej pierwotnej postaci rodzą się wśród niewolników afrykańskich, a także indiańskich plemion, które zamieszkiwały kontynent południowo amerykański. Chociaż tańce łacińskie, popularnie nazywane „łaciną” wpisały się w kanony tańca towarzyskiego dopiero w XX wieku, to ich prapoczątki datuje się na okolice XVI - XVII wieku. Od tego okresu szczególności wśród niewolników afrykańskich zaczynają się pojawiać ruchy najczęściej czerpiące inspiracje z otaczającej natury. Wraz z rozwojem pieśni oraz rytmów (wystukiwanych początkowo na instrumentach wykonywanych z kości) pojawiają się nowe elementy tańca. Między innymi w takich okolicznościach na kubańskiej wyspie, z ruchów przypominających taniec godowy ptaków, w drugiej dekadzie XIX wieku kształtuje się taniec zwany jako rumba - uznawana za najstarszy latynoamerykański taniec.


Dzisiaj tańce latynoamerykańskie to integralna część tańca towarzyskiego, do którego należą również tańce standardowe. W takim ujęciu (sportowym) do tańców latynoamerykańskich zaliczymy :
Sambe,
Cha Cha’e,
Rumbe,
Pasodoble
oraz Jive’a.
Jednak ze względu na pochodzenie należy również pamiętać o „Tango”, które zalicza się do wywodzących się z Europy tańców standardowych, jak i Salsie.

Każdy z tańców posiada swój odrębny charakter, repertuar ruchów, a także rytm w którym jest tańczony.
SAMBA, w ujęciu towarzyskim różni się zdecydowanie od typowej samby brazylijskiej, która zazwyczaj tańczona jest przez kobiety. Jest to taniec szybki oraz bardzo dynamiczny, rozliczanym w charakterystycznym rytmie „raz - i -dwa -i-”, wykorzystujący mocną pracę bioder. Od samby zaczyna się zmagania par turniejowych w stylu „LA” (latynoamerykańskim). Pary zawodowe tańczą sambę jako drugą w kolejności.

CHA CHA CHA - Kolejny taniec, tym razem pochodzenia kubańskiego, który do kanonów tańca towarzyskiego wpisał się dopiero w drugiej połowie XX wieku swoją rytmiką bardzo zbliżona jest do rumby. Opiera się szczególnie na rytmicznej, mocno akcentującej uderzenia w każdym takcie pracy nóg. Często naukę tańca zaczyna się właśnie od „czaczy”, ze względu na jej mało skomplikowany krok podstawowy. Co się z tym łączy muzyka do cha cha cha, opiera się na silnie rozbudowanej sekcji perkusyjnej. Taniec często lubiany przez tancerzy właśnie ze względu na rytmiczny charakter figur.
RUMBA - Powstały na Kubie taniec miłości. Bez wątpienia jeden z najbardziej popularnych tańców zarówno wśród widzów jak i tancerzy. W swych figurach zawiera wiele elementów uwodzenia. (Kobieta stara się uwieść partnera, którego ostatecznie odrzuca). Rytm zdecydowanie łagodniejszy i wolniejszy od pozostałych tańców, co jednak wbrew pozorom nie ułatwia jego nauki. Dobrze zatańczona rumba wymaga bowiem wielu lat ćwiczeń, co związane jest także z jej niepowtarzalnym pełnym namiętności charakterem


Paso doble - Jest jednym z prostszych tańców latynoamerykańskich, pochodzenia hiszpańskiego. W swym charakterze przypominający corridę, gdzie partner występuje w roli torreadora. Często w paso doble przemyca się także elementy flamenco.


Jive - tańczony zawsze jako ostatni taniec latynoamerykański, radosny, skoczny, szybki, pochłaniający wiele energii. Opiera się na ruchach swingowych, czy jazzowych. Podobny do „Rock’n’Drolla”, lub „Boogie Woogie”. Popularność jive zawdzięcza w dużej mierze muzyce, do której jest tańczony. Bowiem wiele przebojów muzyki pop, to właśnie jive.


TANGO - Wywodzi się z Argentyny, gdzie początkowo tańczono je na ulicach, a później w miejscowych spelunach, by po wielu wkrótce trafić do Paryża, gdzie zostało uszlachetnione i dostosowane do wymogów tańca towarzyskiego. W swym charakterze ma przedstawiać kłótnie kobiety i mężczyzny, co doskonale oddaje specyficzna muzyka niosąca za sobą narastające falami napięcie. Tango posiada swój niepowtarzalny wyrafinowany charakter, który oddają ruchy przypominające drapieżne skradanie się.


Taniec latynoamerykański również cieszy się coraz większym powodzeniem wśród amatorów, którzy korzystają z wielu atrakcyjnych kursów tanecznych. W takiej formie najbardziej sprawdza się nauka Salsy, która ogromną popularność zyskała w ciągu paru ostatnich lat. Tańce latynoamerykańskie coraz częściej przebijają się do naszej kultury dzięki popularnym produkcjom filmowym: m.in. „Dirty Dancing 2”, „Zatańcz ze mną”, czy polskim „Kochaj i tańcz”.


Taniec z gwiazdami
Program „Strictly Come Dancing”, czyli w polskim tłumaczeniu „Taniec z Gwiazdami” pokazał, że taniec towarzyski może być także świetnym źródłem rozrywki. Program realizowany jest w ponad trzydziestu państwach świata i odnosi wielkie sukcesy, łącząc przy tym wielomilionową publiczność. Taniec towarzyski, a w tym szczególnie tańce latynoamerykańskie zaczyna trwale wpisywać się w ramy już nawet nie tyle samej kultury, lecz popkultury.

Taniec latynoamerykański występuje na wielu płaszczyznach począwszy od tej czysto rozrywkowej, a skończywszy na sportowej rywalizacji. Chociaż w Europie jest obecny nieco ponad 70 - 80 lat to przez ten okres zdążył opanować cały kontynent bez wyjątku. Tym samym zrzesza tysiące tancerzy- tych najmłodszych, 7-8letnich, ale także i młodzież oraz seniorów. Jest jednym z bardziej rozpoznawalnych „towarów” eksportowych Ameryki łacińskiej, a liczba uczących się tańczyć z roku na roku powiększa się, co odbywa się również dzięki mass mediom, które przekonały się jak wielkie zapotrzebowanie na taniec wyraża duża część społeczeństwa.

Źródła :

http://taniec.pl
http://taniec-towarzyski.pl/
http://www.klosina.republika.pl
Źródła własne